در شرایطی که منابع محدود ارزی کشور باید صرف واردات اقلام ضروری و کمیاب شود، به وارد کردن محصولاتی نظیر سیب زمینی و پیاز تخصیص می‌یابد در حالی که در ایران موجود هستند، چنین رویه ای نشان از سو مدیریت مدیران این حوزه در طول سالیان متمادی دارد.