ایران به دلیل قرار داشتن در عرضهای میانی و اثرات مکنده سیکلونی استوا بر جذب رطوبت از این عرضهای جغرافیایی، جزو مناطق خشک کرهزمین است، به این ترتیب رشد اغلب گیاهان زراعی، بهخصوص در ماههای خشک سال زراعی بهشدت به آبیاری وابسته است. بارندگی منبع اصلی تامین آب در زراعت دیم است؛ بنابراین نقش این مناطق در تامین مواد غذایی بسیار اندک است. یکی از علل این امر بینظمی بارش است. ممکن است میانگین بارندگی طی یکسال از حد طبیعی سالانه بیشتر باشد، با این حال نبود بارش منظم یا بارش دیرهنگام سبب کاهش اثربخشی بر تولیدات گیاهی خواهد شد. به این ترتیب با وجود وسعت ۴۸درصدی اراضی دیم نسبت به وسعت ۵۲درصدی اراضی آبی، میزان برداشت محصولات زراعی از اراضی آبی ۹۳درصد و از اراضی دیم تنها ۷درصد است. این نتایج برای سال آبی مناسبی مثل سال ۱۴۰۱ است که در اغلب استانهای دیمکار ایران مثل فارس، کردستان، لرستان و آذربایجانها تا آخر فصل رشد شاهد بارندگی مناسبی بودیم. بر این اساس زراعت دیم با وجود وسعت زیاد، نقش مهمی در تولید محصولات زراعی، بهخصوص غلات به عنوان مهمترین تولیدات کشاورزی ندارد.
منبع خبر : فرارو - کل اخبارلینک خبر : اینجا کلیک کنیدتاریخ انتشار : 29 بهمن 1402ساعت انتشار : 11:1:49