منصور انصاری روزنامه نگار بخش کشاورزی   اگر بخواهیم یکی از شاخص‌های بالنده قابل اتکا و بی بدیل دیپلماسی جهان را در میان هزاران رخداد پهنه گیتی از یکصد سال پیش تاکنون و حتی در شرایط قبل و بعد از دو جنگ جهانی تحلیل کنیم، شاید نتوانیم نمونه بارزی همچون گفتگوهای هسته‌ای ایران با 1+5 که در ژنو، لوزان وین و جاهای دیگر در مدتی بیش از 23 ماه صورت گرفته را به یاد آوریم. گفتگو‌هایی که از 12 سال پیش آغاز و در دو سال گذشته به اوج خود رسید. ویژگی‌ این گفتگوها برآمد قابل توجه تعامل، صبوری و شکیبایی طرف‌های گفتگو و مداومت و مقاومت در ادامه آن بود، بی آنکه هر یک از طرفین میز مذاکره را ترک یا دیگری را به طور جدی تهدید به این یا آن اقدام نظامی و غیر آن کنند و اگر سخنی هم در این زمینه به میان می‌آمد، غالباً رسانه‌ای بود و نه یک تدارک جدی برای واکنش سریع. خویشتنداری طرف‌های درگیر مناقشه تاکنون در تاریخ یکصد و چند ساله جهان و نوع سخن گفتن های رسمی و دیپلماتیک به گونه‌ای بود که آشکار ساخت ظهور، آرایش و صف بندی قوای سیاسی بین الملل، به رغم توانایی‌های متفاوت نظامی وارد عرصه نوینی از رویارویی گردیده که دیگر، زورمداران و کشورهایی که در نیمه دوم قرن بیستم به یال و کوپال و موشک‌های قاره پیمای دورزن بالستیک و فلان و بهمان ناو هواپیمابر یو اس اس نیمتیز (Nimitz) که مثلاً قدرت آتشش می‌تواند 400 هدف متحرک را در کمتر از ثانیه شناسایی و ردگیری کند می‌بالیدند، اکنون برای پیشبرد اهداف خود ناگزیر به یافتن منطق هایی قابل قبول برای افکار عمومی جهان پيش رو هستند؛ این یک ویژگی انکارناپذیر و یک توان بالقوه دیپلماسی از سوی تمامی کشورها، اعم از توانمند و سر صحنه و ناتوان و در سایه است. شاید عده‌ای از صاحب نظران یا شخصیت‌های سیاسی نظامی، باورِ این دستاورد جامعه جهانی را ساده لوحی تمام و با اشاره به کانون‌های تشنج و درگیری‌های نظامی موجود در خاورمیانه و بعضی نقاط دیگر جهان وضعيت كنوني را تقابل جوئي بر اساس مخاصمه يا صلح مسلح و حل مناقشات منطقه‌ای را منوط به جنگ و برتری نظامی نسبت به این یا آن کشور تلقی کنند و خویشتن داری و تعامل دو سویه موجود را در دایره توانایی یا ناتوانی‌ نظامی هریک از طرفین بپندارند و لذا برای این پدیده نوینِ صحنه دیپلماسی جهان اصولاً جایگاهی قایل نشوند و آن را موهوم و خوش باوری کودکانه به شمار آورند، ولی واقعیت آنچه که در میز مذاکرات و گفتگوی کشورهای جهان با کشورمان رخ داد، اگر دامنه مناقشه و تقابل جویی را کاهش دهد، طبعاً یک پدیده نوین در صحنه دیپلماسی جهان است. به عبارتی، آنچه که توافق شد و آنچه که در حال توافق است، اگر اجرا شود و هر یک از طرف‌های درگیر، دیگری را تهدید به اسلحه یا اقدامات تلافی جویانه نکنند، باید گفت کشور ما ایران تنها کشوری بود که طی 70 سال گذشته پدیده نوین دیپلماسی جهان یعنی«‌ ‌تعامل صبورانه بدون دامن زدن به مناقشه ای کش دار» را تجربه کرد. تحولات اقتصادی کشورمان را باید در فضای چنین تحولی در عرصه‌های گوناگون مورد بررسی و تحلیل قرار داد، اینکه چه داده‌ایم و چه گرفته‌ایم بحثی محدود و ناکارآمد است، مهم ایفای نقش ممتاز و مؤثر در یک پدیده نوین دیپلماسی جهانی است که فراتر از « توافقات سالت 1 و سالت 2 » میان آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سابق بود. با این وجود، عده‌ بسیاری در عرصه اقتصاد گمان می کنند که به دلیل نزدیکی و چسبندگی شرکت‌های بزرگ داخلی به بانک مرکزی و حوزه نفوذ و اقتداری که این شرکت ها در شرایط خاص پیشین کشور داشته ‌اند و همچنین انحصار در عرصه روابط تجاری بین المللی، آنچه از دلارهای بلوکه شده به داخل کشور می‌آید سهم آنان می‌شود و مقدار اندکی در حوزه فعالیت‌های کوچک و متوسط اقتصادی و تجاری باقی خواهد ماند، لذا چنین استدلال می‌کنند که وضع اقتصادی اقشار متوسط، از جمله در بخش بازرگانی و تولید کشاورزی و صنایع غذایی با تحولاتی قابل احصاء مواجه نخواهد شد، در این صورت باید گفت: طبعاً اگر از سوی دولت، به عنوان مدار اصلی نظارت و پایش حاکمیتی، نوعی قاطعیت و پایداری بایسته و متکی به مردم صورت نگیرد این پیش بینی اتفاق خواهد افتاد ولی به نظر می‌رسد تمامی اندیشمندان، عقلا و بزرگان تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز کشور دریافته‌اند که زمان سلطه بلامنازع شرکت ها و مؤسسات خاص و انحصار آنان بر اقتصاد ملی، کاربرد پیشین را ندارد و باید دریچه‌های بسیاری به روی فعالان اقتصادی و بازرگانی بخش خصوصی که بخش کشاورزی یکی از آن هاست گشوده شود، زیرا شکوفایی اقتصادی و برون رفت از رکود، با حضور طیف‌های وسیع از سرمایه‌های کوچک، متوسط و ملی، خارج از سیطره شرکت‌های دولتی و شبه دولتي امکان‌پذیر است و این تصمیم عاقلانه، بدبینی بسیاری از مردم را که می‌گویند اگر پولی وارد کشور شود نصیب ما نخواهد شد و همچنان شاهد بیکاری جوانان و عدم رونق کسب و کارهای عمومی خواهيم بود را، تعدیل می‌کند./   مطالب مرتبط: سکوتی که باید شکست! موضع كشاورزان و صاحبان صنايع غذايي درباره گفتگوهاي « لوزان » و« وين » چه باید باشد!؟ لغو تحریم، فرصتی طلایی برای واردات دانش فنی در بخش کشاورزی است توافق ایران و 5+1 برای لغو تحریم ها و آغاز همکاری تازه بین المللی/ تراز بخش کشاورزی با رفع تحریم ها مثبت می شود با توافق هسته ای، هزینه های تولید کشاورزی و صنایع غذایی کاهش پیدا می کند برگزاری نمایشگاه بین‌المللی دام و طیور، پس از توافق هسته‌ای/ کوتاهی دست دلالان با تحقق توافق