با ابلاغ ضرورت سیستم حسابرسی دریاچه ارومیه، نجات این دریاچه وارد فاز عملیاتی شد و انتظار می‌رود با تغذیه 250 میلیون مترمکعبی آب از محل تصفیه پساب‌ها و از سدها میزان آب این دریاچه به 100 میلیون مترمکعب افزایش پیدا کند. دبیر انجمن نجات دریاچه ارومیه امروز در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا) با اعلام این خبر گفت: با ابلاغ ضرورت ایجاد سیستم حسابرسی آب توسط رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، نجات دریاچه ارومیه وارد فاز جدیدی شد که می‌توان به نتایج آن امیدوار بود. امید شایان‌فر افزود: به‌دنبال تأکید رئیس سازمان حفاظت محیط زیست بر ایجاد بانک اطلاعاتی و امکان نرم‌افزاری در حوزه حسابرسی آب برای دریاچه ارومیه که پس از ارائه طرح مطالعاتی کارشناسان و متخصصان آب صورت گرفته بود، حساب قطره‌ها، لیترها و مترمکعب آب دریاچه ارومیه به‌صورت مهندسی‌شده مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. وی خاطرنشان کرد: طی حسابرسی آب برای این دریاچه، میزان آبی که برای مصرف کشاورزی، تبخیر و خروج از حوزه‌های آبریز مورد استفاده قرار می‌گیرد، حسابرسی کامل خواهد شد و با در نظر گرفتن سایر تقویت‌کننده‌ها، برای جلوگیری از خشک شدن دریاچه ارومیه برنامه‌ریزی می‌شود.   دریاچه ارومیه 95 درصد آب خود را از دست داده است دبیر انجمن نجات دریاچه ارومیه ادامه داد: دریاچه ارومیه به‌عنوان بزرگ‌ترین دریاچه داخلی ایران و دومین دریاچه آب شور دنیا به‌شمار می‌شود که از رودخانه‌های زرینه‌رود، سیمینه‌رود، تلخه‌رود، نازلو، زولا، شهرچای، گادر و باراندوز تغذیه می‌شود، اما طی سال‌های گذشته به‌ویژه 20 سال اخیر، به‌علت کاهش میزان بارندگی، تغذیه این دریاچه توسط این رودخانه‌ها کاهش یافته و این دریاچه وخیم‌ترین شرایط ممکن را در عمر خود تجربه می‌کند. شایان‌فر تصریح کرد: عمیق‌ترین نقطه این دریاچه 16 متر بوده است که طی سال‌های اخیر به‌علت بحران خشکسالی 95 درصد آب خود را از دست داده است، اما در همه کشورها حمایت همه‌جانبه از منابع زیست‌محیطی با قوانین عملیاتی مورد بررسی قرار می‌گیرد.   ایران به کنوانسیون کنترل مدیریت آب وفادار باشد وی یادآور شد: ورود گونه‌های زیست‌محیطی به دریاچه ارومیه نیازمند تصویب برخی قوانین است که باید در دستور کار قرار گیرد. بسیاری از گیاهان اقتصادی و جانوران اهلی از گذشته به مناطق مختلف برده شده‌اند، اما ورود گونه‌های زیستی وحشی به سایر مناطق ممکن است خسارت‌های زیادی وارد کند. شایان‌فر تأکید کرد: خسارت‌هایی که گونه‌های وارداتی ایجاد می‌کند، نیازمند قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای ورود و خروج ژرم‌پلاسم است که نظیر آنچه در استرالیا مطابق کنوانسیون بین‌المللی کنترل مدیریت آب توازن و رسوب کشتی‌ها به‌دلیل جلوگیری از انتقال گونه‌های دریایی در سال 2004 تصویب شد، باید در این دریاچه نیز اجرایی شود. هرچند ایران این کنوانسیون را امضاء کرده است، اما باید مفاد آن را رعایت کند و موظف به اجرا باشد. ورود گونه‌های شانه‌دار دریایی به دریای خزر، سرخس آزولا به تالاب شمال و همچنین گونه سمر یا کهور آمریکایی به جنوب از مهم‌ترین فجایع بزرگی هستند که هم به لحاظ اقتصادی و هم به لحاظ زیست‌محیطی، خسارت قابل توجهی به کشورمان وارد کرده‌اند.   کاهش 27 درصدی سطح آب دریاچه ارومیه دبیر انجمن نجات دریاچه ارومیه اظهار داشت: بررسی‌ها نشان می‌دهد که با وجود بارش‌های صورت‌گرفته، سطح آب دریاچه ارومیه نسبت به مدت مشابه سال گذشته 27 سانتی‌متر پایین‌تر ایستاده است. وی همچنین گفت: مصوبه‌ای در دفتر برنامه‌ریزی و تلفیق ستاد دریاچه ارومیه تصویب شد که بر اساس آن قرار بود 200 میلیون مترمکعب آب از سدها به بستر دریاچه رهاسازی شده و به همین نسبت در سال آینده و سال بعد به آن هشت درصد اضافه شود. شایان‌فر در ادامه افزود: بر اساس این مصوبه باید از محل تصفیه پساب‌ها نیز 50 میلیون مترمکعب آب به دریاچه رها شود که در انتهای سال 95 میزان آب دریاچه به 100 میلیون مترمکعب افزایش پیدا کند. وی با اشاره به تبخیرهای صورت‌گرفته خاطرنشان کرد: دریاچه ارومیه سالانه حدود یک مترمکعب تبخیر داشته که در سطح چهارهزار کیلومتر مربع این دریاچه، حجمی بیش از چهار میلیارد مترمکعب بوده است؛ بنابراین می‌توان گفت اکنون دریاچه به سرعت پرآب و با همین سرعت کم‌عمق می‌شود و در روندی قرار گرفته که طی 20 سال گذشته تاکنون، به‌طور میانگین 40 سانتی‌متر از عمق دریاچه از دست رفته است. شایان‌فر در پایان تصریح کرد: مقایسه دریاچه ارومیه با وان ترکیه چندان صحیح نیست، چرا که این دریاچه عمقی بیش از 460 متر دارد و وسعت آن محدود است، در حالی که سطح دریاچه ارومیه بیش از چهارهزار کیلومتر است./   خبرنگار: فاطمه مهردادیان V-940904-01