به گزارش سازمان ملل، اگر میزان هدررفت غذا در سراسر جهان تنها 25درصد کاهش یابد، در این صورت برای تمام مردم جهان و علی‌الخصوص افرادی که از سوءتغذیه رنج می‌برند، غذای کافی وجود خواهد داشت. این در حالی است که هر ساله 1.3 میلیارد تن غذا یعنی یک سوم کل غذای تولیدشده، هدر می‌شود. به صورت تفکیکی، هر ساله 45درصد از میوه‌جات و سبزیجات، 35درصد از شیلات و غذاهای دریایی، 30درصد از غلات، 20درصد از محصولات لبنی و 20درصد از محصولات گوشتی هدر داده می‌شود. این در حالی است که 795میلیون نفر در سراسر جهان از گرسنگی و سوء‌تغذیه رنج می‌برند. تبلیغات و اطلاع‌رسانی‌ها برای مقابله با کمبود غذا باعث شده تا مساله هدررفت غذا در کانون توجه افکارعمومی قرار گیرد که از آن جمله می‌توان به قانون اخیری که در فرانسه به تصویب رسیده اشاره کرد که طبق آن سوپرمارکت‌ها موظف‌ شدند تا مواد غذایی فروخته‌نشده خود را به خیریه‌ها اهدا کنند. برآوردها حاکی از آن است که تا سال 2050، با توجه به افزایش جمعیت جهان، تولید غذا باید 60درصد نسبت به غذای تولیدی در سال 2005 افزایش یابد. در راستای تلاش برای ایجاد امنیت غذایی که یکی از چالش‌های اصلی سازمان ملل در حال حاضر محسوب می‌شود، کاهش هدررفت غذا می‌تواند تا حدی کمبود منابع غذایی را جبران کند. این مساله مشکلی جهانی است اما به اشکال مختلفی خود را بروز می‌دهد. در کشورهای در حال توسعه، مساله «اتلاف غذا» که شکلی از هدررفت ناخواسته است، اغلب به علت تجهیزات، حمل‌ونقل و زیرساخت‌ها ضعیف و مناسب ایجاد می‌شود. در کشورهای ثروتمند، این میزان اتلاف پایین است اما در عوض میزان «هدررفت غذا» بالاست که شامل غذاهایی می‌شود که توسط مصرف‌کنندگان دور ریخته شده یا مورد قبول خرده‌فروشان قرار نمی‌گیرد. در کشورهای توسعه‌یافته، مصرف‌کنندگان و خرده‌فروشان بین 30 تا 40درصد از موادغذایی خریداری‌شده را دور می‌ریزند در حالی که در کشورهای فقیر تنها 5 تا 16درصد از مواد خوراکی به چنین سرنوشتی دچار می‌شود. طبق گزارشی که در سال 2011 منتشر شد، در اروپا و امریکای شمالی، هر فرد سالانه بین 95 تا 115کیلوگرم غذا را هدر می‌دهد در حالی که در کشورهای آفریقایی (تحت صحرای سینا) و آسیای جنوب شرق این میزان بین 6 تا 11 کیلوگرم است. اتلاف و هدررفت غذا تاثیرات زیست‌محیطی بسیاری به دنبال دارد. باقیمانده کربن از غذای تولیدشده و مصرف نشده حدود 3.3 گیگاتن دی‌اکسیدکربن است که پس از ایالات متحده و چین می‌تواند رتبه سوم در تولید گازهای گلخانه‌یی را به خود اختصاص دهد. حدود 1.4میلیارد هکتار یا به عبارتی نزدیک به 30 درصد زمین‌های کشاورزی تحت کشت برای کاشت محصولات خوراکی استفاده می‌شود که متعاقبا به هدر می‌روند. رابرت ون اوتردیک، هماهنگ‌کننده سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل، در این رابطه می‌گوید: "کل مساله تغییرات جوی به اقتصاد تولید و مصرف ما مربوط می‌شود که از تعادل خارج شده است. تولید غذا یکی از بزرگ‌ترین بخش‌های تولیدی در جهان محسوب می‌شود که تاثیر زیادی بر منابع طبیعی از جمله زمین، آب، انرژی و تولید گازهای گلخانه‌یی دارد." در حال حاضر ایالات متحده، استرالیا، کانادا و نیوزیلند دارای بیشترین میزان هدررفت غذا هستند که در آنها مصرف‌کنندگان 39درصدِ موادغذایی خریداری‌شده را به هدر می‌دهند. پس از این کشورها، اروپا قرار می‌گیرد که حدود 31درصد از کل غذای خریداری‌شده توسط مصرف‌کنندگان به هدر داده می‌شود. در بریتانیا هر ساله، 15میلیون تن غذا به هدر رفته یا تلف می‌شود. مصرف‌کنندگان بریتانیایی سالانه 4.2میلیون تن غذا خوراکی را دور می‌ریزند؛ این یعنی 11.7درصد از غذای خریداری‌شده به هدر می‌رود که سالانه هزینه‌یی 700 پوندی را به خانوارها تحمیل می‌کند. نان، سبزیجات و شیر از جمله غذاهایی که اغلب در سطل‌های زباله خانوارهای بریتانیایی یافت می‌شود. طبق تحلیلی صورت گرفته پیرامون هدررفت غذا در انگلستان، بیشترین میزان غذای دورریخته شده در بریتانیا بر حسب وزن، نان است. طبق این گزارش، مصرف‌کنندگان 414هزار تن (22.4درصد) از کل نان خریداری شده را دور می‌ریزند. بیشترین میزان هدررفت در مواد گوشتی متعلق به طیور است که 13 درصد از قسمت‌های خوراکی آن (غیر استخوان‌ها) دور ریخته می‌شود. بین سال‌های 2007 تا 2012، میزان دورریخت غذا در بریتانیا با 21درصد کاهش، از 5.3میلیون تن به 4.2میلیون تن رسید که بخش زیادی از آن به خاطر فعالیت‌ها و کمپین‌های تبلیغی و افزایش سطح آگاهی مصرف‌کنندگان بود. در حالی که در سال‌ 2001 میلادی تنها 14درصد از هدررفت مواد غذایی بازیافت می‌شد، این میزان در سال 2012 به 43 درصد افزایش یافت. دکتر دیوید مون، از فعالان کمپین‌های تبلیغاتی در این رابطه می‌گوید: «مردم سراسر جهان در این زمینه به بریتانیا به چشم یک الگو نگاه می‌کنند اما با توجه به سطح هدررفت موجود، هنوز راه زیادی در پیش داریم و اقدامات صورت‌گرفته کافی نیست. به ازای هر 2 تن غذا و نوشیدنی که هر خانوار مصرف می‌کند، یک تن در جایی در این زنجیره مصرف دورریخته می‌شود، چه در بخش تولید، خرده‌فروش یا مصرف.» ون اوتردیک در همین رابطه عنوان می‌کند که با توجه به اقدامات و کمپین‌های مردمی در سراسر جهان مساله هدررفت غذا بیش از پیش مورد توجه افکار عمومی قرار گرفته که می‌تواند مساله‌یی امیدبخش در زمینه کاهش دورریخت مواد غذایی و خوراکی باشد. ون اوتردیک می‌افزاید: "هنوز اقداماتی زیادی باید در این زمینه صورت پذیرد که این مساله نیازمند مشارکت هر دو بخش خصوصی و عمومی است. در صورتی که وضعیت کنونی با همین روند ادامه یابد، احتمالا ظرف 10سال آینده شاهد نتایج قابل‌اعتنایی در مقیاس جهانی خواهیم بود."/