خبرگزاری کشاورزی ایران: سازمان ملل ۱۲ اوت (۲۱ مرداد) را روز جهانی جوانان اعلام کرده و در کمپین امسال خود بر ایجاد فرصت برای مشارکت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جوانان در جوامع خود برای ساختن آینده‌ای بهتر‌ تمرکز کرده است. موضوع جوانان در جوامعی مثل ایران که جوانان بخش بزرگی از جمعیت را تشکیل می‌دهند، اهمیت زیادی دارد و ضروری است رسانه ها بیشتر به آن بپردازند. خبرنگار خبرگزاری کشاورزی ایران امسال فرصتی یافت تا در روستای آباء و اجدادی خویش (قره شیران استان اردبیل)  با برخی از جوانان روستا از نزدیک به مناسبت روز جهانی جوانان گفت و گو کند و از دیدگاه های آنان در باره مسایل، نیازها، انتظاراتشان از دولت و...گزارشی را گردآوری کند. مهدی امانی قره شیران 20 سال سن دارد و تا مقطع سوم راهنمایی تحصیل کرده؛ اما به خاطر مشکلات خانوادگی و کمبود درآمد ناشی از فقدان پدر و سرپرست خانواده از یک سو و نبود دبیرستان در روستا برای ادامه تحصیل از سوی دیگر به رغم علاقه و داشتن استعداد ترک تحصیل نموده است. مهدی در حال حاضر به کارگری در روستا و روستاهای اطراف مشغول است. او می گوید: «کارگری تنها در فصل تابستان امکان پذیر است و سایر فصل ها بیکار هستیم.» خانواده مهدی زمین کشاورزی زیادی ندارند و آنچه هم دارند برای قوت لایموت خود و چهار گاو شیرده شان کفایت می کند. او در خصوص نیاز اصلی خود و جوانان روستا اشاره می کند: «نیاز اصلی جوانان روستا شغل است. اغلب جوانان غیر از تابستان بیکارند و آنانی که خانواده شان در تهران خانه دارند، برای کار به این شهر مراجعه می کنند و کسانی که در تهران جا ندارند مجبورند در روستا بمانند.» خبرنگار خبرگزاری کشاورزی ایران از او در زمینه نحوه گذران اوقات فراغت خود و جوانان روستا پرسش می کند و او چنین پاسخش را می دهد: «در روستا سالن ورزش وجود ندارد تا جوانان در آنجا ورزش کنند. تربیت بدنی شهرستان « نیر» قرار بود سالن ورزش در روستا احداث کند. از قرار معلوم بودجه آن تأمین شده بود و زمین آن هم تعیین گردیده بود ولی نمی دانم چرا تاکنون اقدام نشده است. یک سالن بدن سازی در روستا فعالیت داشت که آن هم به دلیل فرسوده شدن تعطیل شده است. از برگزاری کلاس های آموزشی قرآن، کامپیتور، خیاطی، گلدوزی (برای دختران جوان روستایی) و... در این روستا خبری نیست.» مهدی در خصوص انتظار خودش و جوانان روستا از دولت می افزاید: «فوری ترین اقدام دولت در روستاها ایجاد اشتغال برای جوانان روستایی است. دولت می تواند با پرداخت تسهیلات کم بهره و وام در روستاها رونق ایجاد کند. الان کار کشاورزی و دامداری در این روستا درآمدزاست، اگر دولت وام در اختیارمان قرار دهد می توانیم با آن دام بخریم و با پرورش دام از فراورده ها و فروش آنها درآمد کسب کنیم یا به زراعت و باغبانی و سایر فعالیت ها بپردازیم.» جوان دیگری که خبرنگار ما با او به گفت و گو نشست، میلاد الله وردی بود. او 18 سال سن دارد و مانند مهدی تا پایان سوم راهنمایی درس خوانده و به دلیل نبود دبیرستان در روستا ترک تحصیل کرده است. وضع اقتصادی خانواده میلاد (بر خلاف مهدی) خوب است؛ پدر او (محمد) با در اختیار داشتن زمین کشاورزی و دام زیاد توانسته درآمد مناسبی نصیب خود و خانواده اش کند. حتی مادر او هم از باغچه محل زندگی شان انواع سبزی ها، میوه ها و ... برداشت می کند که علاوه بر تأمین خانواده خود به همسایه ها نیز اهداء می نماید. پدر میلاد خیلی بر ادامه تحصیل میلاد تأکید می کند؛ اما مهدی فعلاً چنین قصدی ندارد. وقتی از علت آن سؤال می کند، چنین پاسخ می دهد: «درس خواندن چه قایده ای دارد، همسن و سالان من به تهران رفته اند و با کاسبی و دست فروشی به درآمدهای فراوانی رسیده اند؛ اما ما در روستا از صبح تا شب سخت کار می کنیم و زندگی مان چنین است که از نزدیک دارید می بینید.» میلاد خیلی علاقه دارد خانواده اش به تهران مهاجرت کنند؛ اما پدر او زیربار این موضوع نمی رود و بر ماندن در روستا اصرار می ورزد. او در ادامه می افزاید: «ببینید در روستا نه امکاناتی برای ادامه تحصیل وجود دارد و نه برنامه هایی برای گذراندن اوقات فراغت بویژه در سایر فصول سال؛ با این همه چه توجیهی جوانان برای ماندن در روستا داشته باشند؟» دلایل من او را قانع نمی کند و بر درستی تصمیم خود اصرار می ورزد. دغدغه جوانان روستای قره شیران، نگرانی تمام جوانان روستایی کشورمان است و به نظر می رسد تا هنگامی که به نیازها و خواسته ها و انتظارات جوانان روستا - به ویژه اشتغال - از سوی دولت توجه نشود، امید به اینکه آنان در روستا بمانند و به فعالیت کشاورزی مشغول شوند، انتظار بی جایی است.   گزارش: حبیب ا... افزونی                                             ا