خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا): امروزه بیش از 800 میلیون انسان در جهانی که غذا در آن فراوان است، گرسنه شب را روز می‌کنند و سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) اعلام کرده است که برای تأمین غذای مورد نیاز جمعیت 9 میلیارد نفری جهان در سال 2050، باید تولید کنونی را دوبرابر کرد که تحقق این هدف مستلزم رفع موانعی از قبیل محدودیت زمین‌های کشاورزی، کمبود آب، قیمت بالای انرژی، افت سرمایه‌گذاری در زمینه تحقیقات کشاورزی و افزایش ضایعات غذایی است. علاوه بر این‌ها، مسئله عدم دسترسی به غذا مشکل دیگری است که باید آن را رفع کرد. دلیل گرسنگی یک میلیارد نفر از جمعیت جهان در زمان حاضر، کمبود غذا نیست، دلیل اصلی در واقع عدم دسترسی درست به غذا است.   از پایه‌های اصلی حقوق بشر پرتو تهرانی، استاد دانشگاه هامبلت آلمان در نشستی که با موضوع " حق بر غذا و امنیت غذایی: رهیافت های جدید" در محل کمیسیون حقوق بشر اسلامی برگزار شد، "حق بر غذا و امنیت غذایی" را یکی از دغدغه‌های روز جامعه جهانی خواند و با اشاره به اینکه هنوز حدود یک میلیارد نفر در جهان شب‌ها گرسنه می‌خوابند، گفت: حق دسترسی به غذا یکی از پایه‌های اصلی حقوق بشر است. وی یکی از رکن‌های اصلی رسیدن به امنیت غذایی را خوداتکایی ملیت‌ها عنوان کرد و افزود: یکی از مشکلات بزرگ قرن 21 این است که جوامع بین‌المللی خواستار از بین بردن گرسنگی هستند، اما تا پایان سال 2015 نتوانستند به این مهم دست پیدا کنند و حال وعده داده‌اند که تا سال 2030 این امر محقق خواهد شد. تهرانی خاطرنشان کرد: اهداف توسعه هزاره MOG شامل هشت هدف مشترک بود که در سال دوهزار در سازمان ملل بر سر آنها توافق شد و قرار بر این بود که این اهداف تا سال 2015 تأمین شوند. این آرمان‌ها شامل از بین بردن فقر شدید و گرسنگی، دست یافتن به آموزش ابتدایی همگانی، گسترش و ترویج برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان، کم کردن مرگ کودکان، بهبود سلامت مادران، مبارزه با ایدز، مالاریا و دیگر بیماری‌ها، تضمین پایداری محیط زیست و گسترش مشارکت جهانی برای توسعه بود که اجرای آن تا پایان سال 2015 موفقیت‌آمیز نبود و هنوز یک میلیارد گرسنه در جهان به‌سر می‌برند.   در جهان با این همه ثروت، گرسنگی یک میلیارد انسان جنایت است! استاد دانشگاه هامبلت آلمان ادامه داد: در دنیایی که دارای این همه ثروت است، وجود یک میلیارد گرسنه در آن جنایت است؛ وقتی که تولید کشاورزی کافی است و قادر به سیر کردن کودکان هستیم، اما این کار را نمی‌کنیم، به منزله جنایت محسوب می‌شود. وی با تأکید بر اینکه باید توسعه را با نوع جدیدی تعبیر کنیم، تصریح کرد: مقایسه ثروت موجود در جهان و تعداد گرسنگان نشان‌دهنده ضعف در عدم توانایی ما در توسعه است. تهرانی یادآور شد: ما با مسائل زیست‌محیطی زیادی روبه‌رو هستیم، تمام منابع طبیعی را از دست داده‌ایم و امکانات رفاهی اجتماعی نیز روزبه‌روز کمتر می‌شود. وی تأکید کرد: حق بر غذا در جوامع بین‌المللی به‌صورت متفاوتی تعبیر شده و کشورهای مختلف هم قراردادهای متفاوتی را پیاده کرده‌اند. مثلاً هندوستان حق بر دسترسی غذا را وارد قانون اساسی کرده، اما در ایران هنوز حق بر غذا قانون مجزایی ندارد.     تهرانی با بیان اینکه از برنامه‌های حائز اهمیت سازمان ملل متحد تا سال 2030 حفظ و حمایت کره زمین و فقرزدایی است، اظهار داشت: در این برنامه گفته شده است برای جهانی شدن و رسیدن به اهداف دارای امکاناتی هستیم که می‌توانیم مشکلات قرن‌های گذشته را پشت سر بگذاریم تا همه در رفاه کامل زندگی کنند و حق دسترسی به غذا داشته باشند. وی اظهار امیدواری کرد که برنامه‌های آینده سازمان ملل متحد قادر به حل مشکلات دنیا باشد. تهرانی همچنین گفت: تا زمانی که تجزیه و تحلیل نشود چرا تا سال 2015 به آنچه می‌خواستیم نرسیدیم و اهداف نیمه‌تمام باقی ماندند، در سال 2030 نیز هم به این موفقیت نخواهیم رسید.   همه از شهروند صحبت می‌کنند؛ پس روستاوند ما کجاست؟ استاد دانشگاه هامبلت آلمان افزود: در اروپا دید مثبتی به روستا و تولید روستایی وجود دارد، چون می‌خواهند مردم در روستا زندگی کنند و منظر روستا را حفظ کنند، اما دید ما متفاوت است؛ در ایران همیشه درباره شهروند صحبت می‌کنیم، اما کسی نمی‌پرسد پس روستاوند ما کجاست؟ وی از وجود جنبش سبک زندگی روستایی در آمریکای لاتین خبر داد که در آن خرده‌مالکان تنها برای مصرف خود تولید می‌کنند و از تولیدات منطقه‌شان استفاده می‌کنند و در صورت وجود مازاد تولید آن را وارد بازار می‌کنند و به‌دنبال حفظ خودکفایی منطقه خود و انتقاد از برنامه‌های فائو هستند.     تهرانی با بیان اینکه در این جنبش مردم غذای سالم تولید می‌کنند و حتی‌الامکان محیط زیست را آلوده نمی‌کنند، به تعطیل شدن شعبه‌های رستوران مک‌دونالد به‌دلیل به وجود آمدن جنبش خوردن غذای سالم در سراسر جهان اشاره کرد. وی با اشاره به برگزاری تجمعاتی علیه تولیدات صنعتی و تراریخته در هفته جاری در آلمان خاطرنشان کرد: در حال حاضر مردم خواستار آگاهی از نحوه تولید محصولاتی هستند که مصرف می‌کنند و حتی می‌خواهند بدانند گوشتی که می‌خورند از کجا آمده و حتی در کدام روستا تولید شده است. تهرانی ادامه داد: جنبش "سبک زندگی روستایی" می‌خواهد استقلال و خودمختاری را به روستاها برگرداند و تمامی فعالان کشاورزی و دامداری خواستار دفاع از حق خود هستند. وی تعداد این کشاورزان را 200 میلیون نفر در 73 کشور عنوان کرد و یادآور شد: این افراد که مورد قبول فائو نیز هستند، خواهان حاکمیت غذایی و تولید محصولات سالم و ارگانیک هستند. تهرانی میزان تولید غذا در جهان را برای سیر کردن جمعیت جهان مناسب دانست و با اعلام مخالفت خود با تولید محصولات تراریخته، مشکل موجود را "نحوه توزیع غذا" عنوان کرد. وی با تأکید بر اینکه الگوهای غذایی ما اشتباه است و هیچ لزومی ندارد هر وعده گوشت مصرف شود، خواستار تغییر الگوی مصرف در کشورمان شد.   کشاورزی تجمیعی، راهکاری مناسب برای حق دسترسی به غذا استاد دانشگاه هامبلت آلمان، کشاورزی تجمیعی را یکی از راهکارهای مناسب برشمرد و تصریح کرد: در این روش از ضایعات یک بخش به‌عنوان نهاده بخش دیگر استفاده می‌شود.     تهرانی تأکید کرد: باید رویه جدیدی را پیش بگیریم و کشاورزی را به سمتی هدایت کنیم که مشکلات زیست‌محیطی را کاهش دهیم و شرایط لازم برای زندگی در روستا را برای مردم فراهم کنیم تا مانع از هجوم مردم به شهرها شویم. وی با تأکید بر اینکه حق بر غذا مسئله تازه‌ای نیست، اظهار داشت: سازمان ملل متحد نتوانست امنیت غذایی را آن‌طور که انتظار می‌رفت محقق کند. پیش از این سازمان ملل در سال 1996 به دولت‌ها هشدار داد که تا سال 2015 اقدامات لازم را در راستای کاهش تعداد گرسنگان تا 50 درصد انجام دهند، اما چرا فقط 50 درصد!؟ کسی نپرسید پس 50 درصد باقیمانده چه می‌شود!؟ این‌گونه درصدبندی درباره گرسنگی صحیح به‌نظر نمی‌رسید. تهرانی امنیت غذایی را معادل Meal Security دانست، نه Food Security و گفت: Food Security بیشتر به مواد اولیه لازم برای تهیه غذا اشاره دارد، در حالی که باید به فرهنگ غذا توجه بیشتری شود و دیدگاه مردم‌شناسی را ترویج کرد./   خبرنگار: افسانه زعیم‌زاده F-941028-01