خطرناکتر از تحریم برای بخش کشاورزی و اقتصادی ایران، وقوع بحران در کشور است، بدون آنکه برای آن استراتژی تدوین شود یا به استراتژی تدوینشده، پایبندی وجود داشته باشد.
منبع خبر : ایانا - اصلیلینک خبر : اینجا کلیک کنیدتاریخ انتشار : 04 مرداد 1394ساعت انتشار : 11:57:21
خطرناکتر از تحریم برای بخش کشاورزی و اقتصادی ایران، وقوع بحران در کشور است، بدون آنکه برای آن استراتژی تدوین شود یا به استراتژی تدوینشده، پایبندی وجود داشته باشد.
عضو اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران امروز در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری ایران (ایانا) با اعلام این خبر گفت: ماتریس کشاورزی، آب، روستا و امنیت غذایی در ایران، پایبند استراتژی واقعی نیست و شرایط تحریم و پس از تحریم نیز تا زمانی که این مهم مرتفع نشود، چندان متفاوت نخواهد بود.
محمدحسین کریمیپور افزود: بخشی از کشاورزی که به صنعت نزدیک است، طی دوران تحریم با مشکلاتی روبهرو شد. اختلالی که در واردات داروهای دامی، بذور اصلاحشده، سم، وسایل بستهبندی، ماشینآلات، قطعات کنترل کیفیت و اتوماسیون پیش آمد، به بخش کشاورزی ایران صدمه وارد کرد.
وی خاطرنشان کرد: وقتی تراکتورهای سنگین و فوقسنگین برای ورود به کشور دچار مشکل شده بودند، برخی از شرکتهای تولیدکننده نیز در شرایط روانی نامناسب و از ترس کمپانیهای بزرگ اقدام به فروش قطعات به ایران نمیکردند که انتظار میرود پس از توافقات حاصلشده و بهدنبال از بین رفتن تدریجی تحریمها، این بخش از کشاورزی کشور با مشکلات کمتری روبهرو شود، اما واقعیت آن است که مسائل کشاورزی ایران و مسائل صنعت غذا چندان متأثر از تحریم نیست و برای اصلاح آن باید استراتژیها و برنامهریزیهای کلان کشور مورد بازنگری قرار گیرد.
بحران دریاچه ارومیه، فقط طوفان نمک نیست!
این کارشناس کشاورزی ادامه داد: آنچه باعث نگرانی است، وقوع بحران در بخشهای مختلف کشور است، آن هم در شرایطی که استراتژی مدونی برای بهبود آن وجود ندارد یا اگر استراتژی برای کنترل و مهار آن توصیه شده، مجریان چندان مقید به انجام آن نیستند. در واقع ماتریسی که برای بخش کشاورزی، آب، روستا و امنیت غذایی ترسیم شده است، پایبند به استراتژی واقعی نیست.
کریمیپور تصریح کرد: اگر اکنون همه اقتصاددانان و کارشناسان کشور بر کمبود منابع آبی اجماع دارند و خشکی دریاچه ارومیه که حاصل از کمبود منابع آبی است، بهعنوان یک بحران ماهیتی شناخته میشود، باید دید چقدر برای آن برنامهریزی شده و برای کنترل وضعیت دریاچه عملیات اجرایی صورت گرفته است.
وی یادآور شد: خشکی دریاچه ارومیه و هجوم طوفانهای نمکی با مدل دریاچه آرال، باعث از دست رفتن شمال غربی ایران میشود و این بحران اگر زنده شود، آذربایجان شرقی و غربی کشور را با اختلال اساسی روبهرو خواهد کرد که این اختلال امنیت ایران را دچار چالش خواهد کرد.
کریمیپور تأکید کرد: احیای طوفانهای نمکی در دریاچه ارومیه علاوه بر آنکه باعث از دست رفتن دریاچه ارومیه خواهد شد، گونههای گیاهی، جانوری، صنعت و حتی جمعیت منطقه شمال غربی کشور را نیز تهدید خواهد کرد و این بحران نیازمند استراتژی مدونی است که باید تعهد و پایبندی به اجرای آن وجود داشته باشد و تنها با تغییر زاویه دید به آمار و ارقام نمیتوان نگرانیهای موجود را کاهش داد.
افزایش 60 درصدی برداشت آب از منابع در برنامههای چهارم و پنجم
عضو اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران اظهار داشت: در حالی که در برنامه چهارم توسعه، کاهش برداشت منابع آب تا 25 درصد بهعنوان یکی از تکالیف برنامه اعلام شده بود، در پایان سال برنامه اعلام شد نهتنها کاهش برداشت از منابع آبی به کمتر از 25 درصد نرسیده است، بلکه افزایش 60 درصدی نیز داشته است.
وی همچنین گفت: برداشت آب در برنامه پنجم توسعه نیز با همین امار دنبال میشود، در حالی که قانونگذار هیچ بند قانونی برای نظارت بر عملکرد برنامه ندارد و هیچکدام از مجریان پاسخگوی چرایی علت اجرا نکردن تکالیف برنامه نبودند.
کریمیپور در ادامه افزود: یا سهلانگاری از سوی قانونگذار بوده که آمار و ارقام انتزاعی تدوین کرده است یا از سوی مجری بوده که در هر صورت هیچکدام مورد نظارت و بازخواهی قرار نگرفتهاند.
آمارسازی، پدیده شوم گذشته ادامه دارد
این کارشناس کشاورزی خاطرنشان کرد: اتفاق دردناکی که برای مواجهه با بحرانهای کشور از سوی دولت گذشته مورد توجه قرار گرفت، آمارسازی بود. به این صورت که 10 میلیارد مترمکعب اضافه برداشت با تغییر زاویه دید نسبت به 20 سال گذشته شش میلیارد مترمکعب قرائت میشود و برای آنکه پاسخگویی برای عدم اجرای تکالیف برنامه و علت ناتوانی در کنترل برداشت از مجریان پیش نیاید، این قرائت نادرست میتواند مقایسه ناهمگون میزان برداشت طی 50 سال گذشته باشد. این پدیده شوم که در دولت نهم و دهم متولد شد، در دولت یازدهم نیز بهنوعی زنده است.
وی تصریح کرد: بخشی از بیتدبیریهای صورتگرفته در حوزه کشاورزی بهویژه از بین رفتن برنامه پایدار تولید گندم طی 10 سال گذشته در دولت بیتدبیری بهوجود آمد و باعث شد زحمات 10 ساله تولید محصولات کشاورزی پایدار از بین برود، اما آیا چنین نگرشی به تولید در دولت یازدهم متوقف شده است؟/
خبرنگار: فاطمه مهردادیان
A-940504-05