در کشورمان، برای سال‌ها، درآمد کشاورزان کمتر از سرانه‌ جامعه بوده است. با در نظر گرفتن خطر نابودی محصولات در اثر بلایای طبیعی، کشاورزی جذابیت خود به عنوان یک حرفه را کمابیش از دست داده و در نتیجه‌ این عدم‌جذابیت، مهاجرت از روستا به شهر در طی دو دهه‌ گذشته شدت گرفته است. در سال ۱۳۷۵ جمعیت روستایی 7/ 38درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌داد. این عدد در سال ۱۳۹۵ به ۲۶درصد درصد رسیده است؛ یعنی حدود یک‌سوم جمعیت روستایی کشور به شهرها مهاجرت کرده‌اند. در بین دلایل مهاجرت افراد از روستاها بیش از ۴۰ درصد به مهاجرت شغلی مرتبط بوده است. در واقع درآمد اندک کشاورزان باعث شده است که روستاییان در جست‌وجوی شغل جدید به شهرها مهاجرت کنند. موج مهاجرت‌ها از روستا به شهر، در درازمدت باعث کاهش تولیدات کشاورزی می‌شود و در نتیجه امنیت غذایی کشور را به خطر می‌اندازد. همچنین در اثر این مهاجرت‌ها شهرهای بزرگ با مشکلات اجتماعی جدیدی مواجه شده‌اند که‌زاده‌ تفاوت فرهنگی میان شهرنشینان و روستانشینان است. همه‌ این‌ها در حالی است که قیمت نهایی محصولات کشاورزی برای مصرف‌کننده بالاست و بسیاری از خانوارهای ایرانی، تحت‌تاثیر مشکلات اقتصادی، میوه را از سبد خرید خود حذف کرده‌اند.