زنانی که در روزگاران گذشته و البته نهچندان دور در بخشکشاورزی ترکیه مشغول بهکار بودند، بهدلیل روند کوچ، از روستاها به شهرها سرازیر شدند و شغل خود را از دست دادند، اما اکثر آنها نتوانستند در شهر، شغلی جایگزین برای خود پیدا کنند. رشد اقتصادی ترکیه بین سالهای ۱۹۵۵ تا ۱۹۹۰، موجب ایجاد یکمیلیون و 300هزار شغل در بخش غیرکشاورزی برای زنان شد؛ درحالیکه در دوره زمانی مشابه، حدود ۷میلیون شغل برای مردان در این بخش ایجاد شده بود. این روند باعث شد ترکیه به یکی از 10کشور جهان با پایینترین سطح اشتغال زنان تبدیلشود.
منبع خبر : ایانا - اصلیلینک خبر : اینجا کلیک کنیدتاریخ انتشار : 18 بهمن 1394ساعت انتشار : 0:37:21
زنانی که در روزگاران گذشته و البته نهچندان دور در بخشکشاورزی ترکیه مشغول بهکار بودند، بهدلیل روند کوچ، از روستاها به شهرها سرازیر شدند و شغل خود را از دست دادند، اما اکثر آنها نتوانستند در شهر، شغلی جایگزین برای خود پیدا کنند. رشد اقتصادی ترکیه بین سالهای ۱۹۵۵ تا ۱۹۹۰، موجب ایجاد یکمیلیون و 300هزار شغل در بخش غیرکشاورزی برای زنان شد؛ درحالیکه در دوره زمانی مشابه، حدود ۷میلیون شغل برای مردان در این بخش ایجاد شده بود. این روند باعث شد ترکیه به یکی از 10کشور جهان با پایینترین سطح اشتغال زنان تبدیلشود.
اگرچه از دهه ۱۹۸۰، تعداد زنانی که در بخشهای تولیدی برای صادرات و مشاغل سخت مشغول بهکارند افزایش یافت اما بیشتر این زنان در مشاغلی با درآمد پایین و بدون مزایای خدمات درمانی و بازنشستگی، مشغول بهکارند. 40درصد از زنان در بخش نیرویکار شهری، در کارهای اداری مشغولند؛ درحالیکه ۴۰درصد دیگر در مشاغلسخت با مهارت بسیار پایین یا در بخش خدمات هستند.
حضور زنان ترکیه در اتحادیهها نیز کمرنگ و محدود است. در سال ۲۰۰۷ نرخ تشکیل اتحادیه در ترکیه توسط کارگران ۹درصد بود و تعداد کارگرانی که در این اتحادیهها عضو بودند ۸۹۲هزار نفر بود، اما زنان کارگر تنها ۱۰درصد از اعضای این اتحادیهها را تشکیل میدادند و همچنان میزان حضور زنان در هیاتهایمدیره این اتحادیهها هم چشمگیر نیست.
چرا زنان بیشتری باید کار کنند؟
افزایش تعداد زنان شاغل، محرک توسعه اجتماعی است. وقتی بهزنان اجازه دسترسی به منابع و فرصتها داده میشود، مزایایی که ایجاد میشود تنها به آنها تعلق نمیگیرد، بلکه شرکتهایی که در آن کار میکنند، خانواده و جامعهشان، اقتصاد کشورشان و نسلهای آینده، همه از این وضع بهتر، بهرهمند میشوند.
افزایش تعداد زنان شاغل نهتنها باعث افزایش استقلال اقتصادی خانوادهها میشود، بلکه اعتمادبهنفس بیشتر و احترام اجتماعی برای زنان را نیز به دنبال دارد. افزایش نرخ اشتغال زنان همانطور که برای حفظ رشد و توسعه اقتصادی بسیار مهم است، ابزاری است برای پایینآوردن نرخ فقر. زنان شاغل به صورت عمومی در تصمیمگیریها مشارکت بیشتری دارند، برای آموزش، تحصیلات و سلامت فرزندان خود زمان بیشتری صرف کرده و سرمایهگذاری بیشتری میکنند. همه این عوامل در زندگی بهتر و رفاه نسل آینده تاثیرگذار هستند.
محدودیتهای اشتغال زنان ترکیه
نقشاجتماعی زنان و فرهنگ مردسالارانه حاکم در جامعه، تاثیر مهمی در تعیین تصمیمهای زنان برای مشارکت در بازار کار دارد. زنانی که از اشتغال در بخش کشاورزی- به دلیل مهاجرت به شهر- کنار گذاشته شدند، به آسانی به فرصتهای شغلی در بخشهای غیرکشاورزی دسترسی ندارند.
خانهداری و نگهداری از کودکان و سالمندان که بهطور سنتی از وظایف زنان به حساب میآید، آنان را از حضور در بازار کار بازمیدارد و به نوعی مانع حضور آنها در بازار کار میشود.
اختلاف زیادی بین دستمزد زنان و مردان وجود دارد
وجود کار ثبتنشده و غیرقانونی نیز مشکل بزرگی برای کار زنان است. زنان یکی از گروههای اصلی بازمانده از خدمات تأمیناجتماعی هستند.
درحالحاضر، ۶میلیون و ۶۰۰هزار نفر از ۲۴میلیون نفر از زنان در سن اشتغال در ترکیه، مشغول کار هستند. برای دستیابی به نرخاشتغال ۶۰درصدی زنان براساس معیارهای اتحادیه اروپا (برنامه لیسبون) این تعداد باید به حدود ۸میلیوننفر افزایش پیداکند. برای دستیابی به این هدف، موسسه کگیدر، «کمپین اشتغال زنان» را در سال ۲۰۱۰ راهانداخت. ماموریت اصلی این کمپین، ایجاد آگاهی در بین سیاستمداران، کارفرمایان، زنان، سازمانهای مردمنهاد، رسانهها و کل جامعه درباره این مسأله مهم و بهجلو راندن آنها برای انجام اقدامات لازم در جهت افزایش نرخاشتغال زنان در ترکیه است.
این کمپین، یک حرکت گسترده در سطح کشور است که نیازمند تلاش مشترک از سوی بازیگران حوزههای گوناگون ازجمله قانونگذاران، کارفرمایان، شهروندان و... در سالهای پیشرو است.
گروههای هدف کمپین
گروههای هدف این کمپین، 3 دسته اصلی را در بر میگیرد:
الف) قانونگذاران
ب) زنان- عموم مردم
ج) کارفرمایان
کگیدر برای جلب حمایت این 3 گروه از ابزارهای آموزشی گوناگونی استفاده میکند. با درک این مسأله که پیامهای ارتباطی با این 3 گروه باید مختلف و متفاوت باشد، کگیدر روشهای زیر را برای هریک از گروههای هدف نام برده و اتخاذ کرده است:
- تبلیغات در 3 مجله ویژه کسبوکار در ترکیه
- آگهیها و تبلیغات خیابانی مانند بیلبورد در بیش از ۴۰نقطه از شهر استانبول
- تبلیغات در 8 روزنامه ملی با بالاترین آمار تیراژ (روزنامههای ملیت، رادیکال، پُستا، فِناتیک، وطن، حُریت، صباح و عصرجدید)
- تبلیغات در 7 شبکه تلویزیونی.
در سطح کلان، ابزارها و راهحلهای پیشنهادی معرفیشده توسط کمپین شامل این موارد هستند:
الف) پایهگذاری و گسترش تمهید کار انعطافپذیر به همراه بیمه و خدمات اجتماعی
ب) توسعه خدمات مناسب برای نگهداری از کودکان و سالمندان با هزینههای کم و متناسب
ج) مطرحکردن اشتغال زنان بهعنوان یکی از اولویتهای سیاستهای عمومی.