به گزارش گروه اقتصاد بین‌الملل خبرگزاری فارس، حمایت از بخش کشاورزی تا جایی برای کشورهای جهان اهمیت داشته‌ که کشورهای عضو سازمان تجارت جهانی، با وجود برگزاری جلسات متعدد در این زمینه، تا امروز نتوانسته‌اند به اجماعی بر سر کاهش تعرفه‌ها به منظور افزایش تجارت محصولات کشاورزی دست یابند؛ درحالیکه در مورد محصولات غیر کشاورزی، کشورهای عضو این سازمان به نتایج مشترکی رسیده‌اند و امروزه تعرفه واردات کالاهای صنعتی کشورهای عضو این سازمان بسیار اندک است. علت اصلی این عدم موفقیت را باید در اصرار کشورهای پیشرفته و صنعتی به تداوم حمایت از بخش کشاورزی جست و جو کرد. برای نمونه میانگین تعرفه‌ی اخذ شده از واردات در برخی کشورها به تفکیک کالاهای کشاورزی و غیر کشاورزی به نقل از macmap نشان داده شده‌است. میانگین تعرفه واردات کشورها کشور محصولات کشاورزی(درصد) محصولات غیر کشاورزی(درصد) کل محصولات وارداتی(درصد) کره جنوبی 65.6 4.6 9.3 ترکیه 61.4 2.6 6.8 سوئیس 55.6 1.0 4.4 نروژ 54.8 0.3 3.8 مصر 47.4 12.9 16.0 هند 43.3 11.8 13.9 کانادا 26.8 1.7 3.4 مکزیک 25 8.2 9.4 چین 22.6 11.6 12.3 مالزی 20.7 5.3 6.2 ژاپن 19.6 1.5 2.9 اتحادیه اروپا 18.1 2.7 3.7 آفریقای جنوبی 18 6.6 7.3 روسیه 13.9 5.6 6.1 آمریکا 6.1 1.8 2.1 میانگین 33.3 5.2 7.2   همانطور که مشخص است در کشورهای پیشرفته تعرفه‌ واردات محصولات کشاورزی بسیار بیشتر از تعرفه‌ واردات محصولات غیر کشاورزی است. همچنین کشورهایی چون کره جنوبی، ترکیه، سوئیس و نروژ در زمینه بالا بردن تعرفه واردات محصولات کشاورزی در مقایسه با دیگر کشورها پیشرو هستند و میانگین تعرفه‌ی اخذ شده از واردات محصولات کشاورزی آن‌ها بیش از 50 درصد است.   البته باید توجه داشت تعرفه‌هایی در جدول بالا آورده شده‌اند میزان تعرفه اخذ شده کالاهای وارداتی هستند. تعرفه‌ وضع شده برای واردات کالاهای کشاورزی به قدری بالاست که میزان واردات آن‌ها بسیار اندک است و به همین دلیل تأثیر کمتری در میانگین حقوق ورودی اخذ شده در کل واردات دارند. در واقع از آنجا که میزان واردات محصولاتی که تعرفه‌ی بالایی دارند پایین تر است، میانگین تعرفه‌ی اخذ شده کمتر از متوسط نرخ‌های وضع شده می‌باشد. بالابردن تعرفه‌ی واردات تنها نوع حمایت از کشاورزان نیست. کشورهای پیشرفته جهان از ابزارهای دیگری چون اعمال محدودیت‌های غیر تعرفه‌ای واردات مانند استاندارهای اجباری، اعطای یارانه مستقیم و غیرمستقیم به کشاورزان مانند بیمه کشاورزی و اعطای خدماتی به منظور تسهیل فعالیت کشاورزان نیز از آن‌ها حمایت می‌کنند. مسئولین این کشورها در طول سالیان سال تلاش کرده‌اند با حمایت از تولیدکنندگان داخلی محصولات و فرآورده‌های کشاورزی، مصرف کشور را تا حد ممکن از طریق تولید داخلی تأمین کنند و بدین ترتیب امنیت غذایی بالا به همراه اشتغال را برای کشورشان تأمین کنند. به عنوان نمونه‌ای دیگر می‌توان به آمار سازمان همکاری اقتصادی و توسعه اشاره کرد. طبق آمار این سازمان که کشورهایی چون آمریکا، کانادا، ژاپن، سوئیس، نروژ و کشورهای عضو اتحادیه اروپا در آن عضویت دارند، میزان یارانه پرداختی به کشاورزان در کشورهای مختلف حتی تا نیمی از کل درآمد کشاورزان را شامل می‌شود. در جدول زیر سهم یارانه پرداختی به کشاورزان از کل درآمد آن‌ها نشان داده شده‌است. سهم یارانه پرداختی به کشاورزان از کل درآمد کشور درصد نروژ 58.4 سوئیس 56.6 کره جنوبی 51.1 ژاپن 49.2 ایسلند 47.7 اندونزی 23.4 ترکیه 22.6 چین 20.2 اتحادیه اروپا 18.0 کلمبیا 16.6 مکزیک 13.3 آمریکا 9.8 رژیم صهیونیستی 9.8 کانادا 9.0 روسیه 8.9 بنابراین می‌توان گفت کشورهای پیشرفته و صنعتی، بخش کشاورزی خود را رها نکرده و به روش‌های مختلف از آن حمایت می‌کنند و لازم است جمهوری اسلامی ایران نیز با توجه به اهمیت امنیت غذایی و ایجاد اشتغال، سیاست‌هایی را در زمینه حمایت هوشمندانه از کشاورزان در دستور کار قرار دهد.   [1] Organisation for Economic Co-operation and Development: OECD