هانیه کمری مترجم، نویسنده و پژوهشگر در یادداشتی به نقد و بررسی انیمیشن سینمایی «یوز» پرداخته است. همۀ این جمعیت را، او به سینما آورده؛ نه‌فقط کودکان یا نوجوانان را، من و بزرگترهای دیگر را هم. «یوز» از تازه های پویانمایی ایران است که در همین مدت کم اکران، فروش چشمگیری داشته و داستان یوزپلنگی را می‌گوید که در نیویورک بزرگ شده و میخواهد به خانه اش برگردد. یوز برای رسیدن به ایران سفری ماجراجویان های آغاز می‌کند و برای رسیدن به زیستگاه خود هم با چالش‌های زیست محیطی روبه رو می‌شود و هم پا به سیری درونی برای بازشناسی ریشه ها، احساس تعلق و هویت ملی اش می‌گذارد. در همان نگاه آغازین طراحی بصری با پالت رنگی شاداب و زنده جلب‌توجه می‌کند. طراحی شخصیت اصلی (یوز) با تنۀ پرحجم و چشم های بزرگ همدلی مخاطب هدف را برمی انگیزد و لبه های نرم اشیاء در محیط پیرامونی به این همراهی دامن می زند. شخصیت خواناست و در فضاهای شلوغ قابل‌تشخیص است، وزن و حجم آن در فضا به طور محسوس جابه جا می‌شود؛ سنگینی حرکت که با چاقی او که بازتاب سبک زندگی ناسالم است، همخوانی دارد و درعین حال با ریزحرکات چابک که طبیعت یوزپلنگ است درآمیخته. اجسام از نور و دیگر نیروها اثر می پذیرند و با محیط تعامل دارند.