این یک عادت تکراری در نظام مدیریتی و نحوه برخورد ما با محیط زیست است که در گام نخست تمام اقدامات و برنامه های توسعه ای خود را بدون رعایت کوچکترین ملاحظات زیست محیطی اجرا می کنیم و پس از آشکار شدن خسارت ها به فکر جبران ندانم کاری ها بر می آییم. مثل تالاب تاریخی و باستانی بختگان که احداث چند سد و کشاورزی افسار گسیخته آن را خشکاند و حالا مسئولان به فکر احیای آن هستند.