فساد اقتصادی در کشور به سطحی رسیده که دیگر نمی‌توان آن را تنها نتیجه سوءمدیریت دانست. وقتی محصولی مانند سیب‌زمینی که در کشور بیش از نیاز تولید می‌شود، ناگهان کمیاب شده و با قیمتی چند برابر به دست مردم می‌رسد، تنها یک معنا دارد: دست‌های پشت پرده‌ای که از سفره مردم دزدی می‌کنند. ماجرا ساده است. سیب‌زمینی را کیلویی ۱۵ هزار تومان از کشور خارج می‌کنند، آن را در انبارهای کشورهای همسایه ذخیره می‌کنند، منتظر می‌مانند تا بازار ایران دچار کمبود شود، سپس همان سیب‌زمینی را کیلویی ۳۵ هزار تومان به خودمان می‌فروشند. این دیگر یک سوءاستفاده عادی نیست، یک خیانت اقتصادی سازمان‌یافته است. در این میان، نهادهای دولتی که وظیفه کنترل بازار و تأمین امنیت غذایی را دارند، سکوت کرده‌اند. وزارت جهاد کشاورزی و دیگر مسئولان نظارتی چگونه می‌توانند ادعا کنند که از این اتفاق بی‌خبر بوده‌اند؟ مگر نه اینکه هر سال برای صادرات و واردات محصولات کشاورزی مجوز صادر می‌کنند؟ پس چگونه است که هر بار مافیا به راحتی بازار را به گروگان می‌گیرد و مردم را در تنگنا قرار می‌دهد؟